In een mapje kom ik een foto tegen van mijn kleindochter. Hij is van een jaar of wat geleden en ze heeft daar die dromerige blik die ze zo vaak had als ze zich heerlijk onbespied waande en alles in de tuin als een sponsje in zich opnam. Zien wat zij zag, liet mij ook weer met verwondering kijken. Zo’n zilveren spoortje achter een slak, het roltongetje van een vlinder, pluisjes van een paardenbloem als vliegende sterretjes… Alles is opeens weer magisch mooi. Een wonderschone wereld, zoals Louis Armstrong die al bezong. Ik kreeg zin om haar in zo’n sfeertje te schilderen. Met songtekst en haar foto. Lekker mixed media: collage, tekenen, schilderen. Laat me je meenemen in het proces, misschien wil je het zelf daarna ook eens proberen.
TEKST EN BEELD: MARJON DEN ENGELSMAN
Lees het hele artikel in Atelier #214 | september/oktober 2021
Recente reacties