Het is een soort omgekeerd dwarrelen: vederlichte vuurvliegjes vliegen gewichtloos en zonder veel snelheid de hoogte in. Als in een instinctieve choreografie gaan ze gelijk op, geordend tot een bijna perfect afgemeten grid, waar er af en toe een uitbreekt, feller oplichtend in zijn versnelling.
Op een volle wand met schilderijen van diverse jonge makers sprong op ‘Prospects & Concepts’ (Art Rotterdam, 2019) zo’n doek van Klaas Jonkman (1990) in het oog. Opvallend in zijn ingetogenheid, want wát een diepte wordt daar met ogenschijnlijk weinig middelen opgeroepen! Door het licht tegen de diepblauwe achtergrond afwisselend aan te zetten of juist af te zwakken ontstaat gelaagdheid. Een variatie
tussen scherpte en onscherpte suggereert beweging. En zonder dat de contouren zich duidelijk aftekenen, is daar ineens een overtuigende impressie van een natuurspektakel.
Auteur: MEREL VAN DEN NIEUWENHOF
Lees het hele artikel in Atelier # 208 | september/oktober 2020
Recente reacties